Wat als de haas in constante angst zou leven om ten prooi te vallen van de uil?
Ik kwam uit bij de programmatie der programmaties die ons leven als mens beïnvloedt, namelijk angst voor de dood en verlies.
En laat het nu net die programmatie zijn die maakt dat we niet leven. We zijn bang te leven uit angst voor de dood. Angst voor een fysieke dood, maar het gaat veel verder dan dat. Angst voor gezichtsverlies, angst om te falen, angst om niet geliefd te zijn, angst om ons te laten zien voor wie we werkelijk zijn. Allen komen ze neer op een angst om te sterven op fysiek, mentaal, emotioneel of spiritueel vlak.
Zou ik mijn vaste job wel opzeggen, want wanneer ik zelfstandig ondernemer word heb ik geen zekerheid van inkomen meer? En dat terwijl die vaste job je helemaal niet graag doet, ze je leegzuigt en je op het randje van een burn-out balanceert. Maar je gelooft dat je een vast inkomen hebt. En die zelfstandige activiteit die brengt je werk en levensvreugde en je haalt er evenzeer een inkomen uit.
Dit is situaties die ik geleefd heb en zie ik nog gebeuren rondom mij.
In deze situatie werd er niet geleefd. Noch ik, noch de anderen leefden echt wie we zijn in deze situaties. En ons leven zit vol met zulke situaties.
Door deze moederprogrammatie wordt ons hele leven beïnvloedt.
Wij leven meer en als de haas die vertrouwen heeft in zijn natuurlijke instincten en ‘bescherming’ om te leven. Want moest de haas leven uit angst dan zou hij blijven liggen in de beschutte kant aan de rand van het veld en zou hij sterven van de honger.
